«Αυτά τα παιδιά χρησιμοποιήθηκαν για να μας καταστρέψουν. Εγώ τους συγχωρώ γιατί τα έχω μεγαλώσει, έχω κουραστεί, έχω κοπιάσει, κι εγώ και η πρεσβυτέρα μου και πολλοί συνεργάτες».

Με αυτά τα λόγια μεταξύ άλλων ο πατέρας Αντώνιος Παπανικολάου της Κιβωτού του Κόσμου απολογήθηκε ενώπιον του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου για την υπόθεση των καταγγελιών περί κακοποιήσεων και τιμωρητικών συμπεριφορών στις δομές της Κιβωτού, ενώ μαζί του στο εδώλιο βρίσκονται επτά πρώην εργαζόμενοι της οργάνωσης.

Το κατηγορητήριο για τον πατέρα Αντώνιο περιλαμβάνει σειρά πλημμεληματικού χαρακτήρα πράξεων, όπως σωματικές βλάβες, απλές και βαρύτερες, αλλά και ηθική αυτουργία σε επικίνδυνη σωματική βλάβη και απλή σωματική βλάβη, αδικήματα που επισύρουν ποινές έως πέντε έτη το καθένα.

Ο κατηγορούμενος παρουσίασε στο δικαστήριο ένα παραδεισένιο περιβάλλον για τα φιλοξενούμενα παιδιά της δομής, έκανε λόγο για κατηγορίες «στη σφαίρα της φαντασίας» και περιόρισε τον δικό του ρόλο σε αυτόν του πνευματικού

«Αυτά τα παιδιά χρησιμοποιήθηκαν για να μας καταστρέψουν. Εγώ τους συγχωρώ γιατί τα έχω μεγαλώσει, έχω κουραστεί, έχω κοπιάσει, κι εγώ και η πρεσβυτέρα μου και πολλοί συνεργάτες», είπε προς τους δικαστές, επαναλαμβάνοντας αρκετές φορές πως επρόκειτο για παραβατικά παιδιά.

«Hταν βαριά τραυματισμένα παιδιά. Ξέραμε πολύ καλά ότι ο χρόνος που είχαμε με αυτά είναι μέχρι την ενηλικίωσή τους. Στο γεωργικό μας σχολείο ούτε εξαντλητικές εργασίες υπήρχαν ούτε τίποτα! Οποιος ήθελε βοηθούσε, υπήρχε καταπληκτικό πρόγραμμα διαβίωσης με εκδρομές και ταξίδια. Εκαναν σπουδαίες διακοπές σε μεγάλα ξενοδοχεία που είχαμε χορηγίες, τα φέρναμε σε επαφή με το θέατρο και τη μουσική», ανέφερε και επιχειρώντας να αντικρούσει τις καταγγελίες συμπλήρωσε χαρακτηριστικά: «Δεν ξέρω αν ένα πλουσιόπαιδο είχε τη δυνατότητα να έχει αυτό το πρόγραμμα και τις δραστηριότητες που είχαν τα παιδιά στην Κιβωτό».

Απαντώντας στις επίμονες ερωτήσεις της έδρας σχετικά με τον ισχυρισμό ότι οι εργαζόμενοι της δομής ακολουθούσαν τις εντολές του, ο π. Αντώνιος αρνήθηκε πλήρως ότι έδινε εκείνος «γραμμή» προκειμένου οι ανυπάκουοι να τιμωρούνται. «Εγώ να δώσω εντολή και να έχω πειθήνια όργανα για να δίνω εντολές για τιμωρητικές συμπεριφορές; Ερχόντουσαν κι εκπαιδεύονταν από το εξωτερικό για να μάθουν τους τρόπους και τις μεθόδους μας. Βραβευθήκαμε από την Ακαδημία Αθηνών. Υπάρχουν ντουλάπες ολόκληρες με βραβεία».

Απέδωσε τις καταγγελίες στον χαρακτήρα και την παραβατικότητα των παιδιών παρουσιάζοντας, ωστόσο, μια άψογη σχέση μαζί τους μέχρι τη στιγμή που έφυγαν από την Κιβωτό. «Εγώ ξέρω ποια παιδιά μεγαλώναμε. Παρά την αγάπη και την αυταπάρνηση που δείχναμε να τα μεγαλώσουμε, σε κάποια από αυτά ο χαρακτήρας είχε ήδη διαμορφωθεί. Ολα ξεκίνησαν από την κλοπή στον Βόλο, που έγινε μαζί με κάποιες παραβατικές συμπεριφορές στην Καλαμάτα. Ακόμη κι όταν έφυγαν είχαμε καταπληκτική σχέση! Δεν υπάρχει μεγαλύτερο δέσιμο από το να μοιραστεί κάποιος την κατάντια του μαζί σου».

Τόνισε δε πως «τα παιδιά αυτά καθοδηγήθηκαν από κάποιους κι έφτασαν εξαιτίας και του χαρακτήρα τους να μας οδηγήσουν εκτός της Κιβωτού».

Αναφερόμενος στη δημιουργία της Κιβωτού, ο πατήρ Αντώνιος είπε πως όταν το 1998 τοποθετήθηκε στον Αγιο Γεώργιο στην Ακαδημία Πλάτωνος έβλεπε τα παιδιά της περιοχής, πολλά εκ των οποίων ήταν παραβατικά, άλλα που δεν πήγαιναν σχολείο, «πολύ τραυματισμένα, παραμελημένα παιδιά» να περιφέρονται αργά την νύχτα στην πλατεία.

«Ηθελα να κάνω κάτι. Αποφάσισα να δημιουργήσω αθλητικά τμήματα μπάσκετ και ποδοσφαίρου, για να τα εντάξουμε σε έναν χώρο όπως η ενορία. Η πλατεία ήταν το στέκι τους. Αργά τη νύχτα τα έβλεπα να περιφέρονται και κατάλαβα ότι ήταν παιδιά παραμελημένα. Ακόμα και κλοπιμαία μοιράζονταν. Κάτι πρέπει να γίνει, έλεγα. Κατάλαβα ότι πολλά δεν πήγαιναν σχολείο. Ετσι ονόμασα την οργάνωση Κιβωτό, για να βρίσκουν εκεί καταφύγιο. Δεν είχαν το μεσημέρι πού να φάνε ή πού να βρουν ένα χώρο να διαβάζουν. Καταφέραμε να τα γράψουμε στο σχολείο και να έρχονται το μεσημέρι, να τρώνε και να διαβάζουν.

Ηθελα να τους μάθω να συγχωρέσουν κυρίως τους γονείς τους, πολλά ένιωθαν μίσος. Σε αυτό στοχεύαμε. Ο ρόλος μου ήταν κυρίως πνευματικός. Ηθελα να αποκτήσουν δεξιότητες», είπε.

Κλείνοντας την απολογία του έκανε λόγο για «διαστρέβλωση» της αλήθειας αλλά και εκμετάλλευση των παιδιών με σκοπό την «αρπαγή» της Κιβωτού. «Υστερα από δυο χρόνια διαστρέβλωσης της αλήθειας σε τέτοιο βαθμό, ακούστηκε και από τη δική μας πλευρά η αλήθεια την οποία γνώριζαν χιλιάδες άνθρωποι που βρέθηκαν στην οργάνωση. Τα παιδιά χρησιμοποιήθηκαν με απώτερο σκοπό η Κιβωτός να βρίσκεται σε αυτή την κατάσταση, δηλαδή σε κατοχή».